Napad na vojnu kolonu JNA u Skojevskoj ulici u Tuzli 15. maja 1992. godine (2)Uživo prenosili masakrDobar deo osumnjičenih za pokolj vojnika JNA u Tuzli i danas obavlja vrlo visoke funkcije u toj opštiniPiŠe: Dr Darko Trifunović, Fakultet bezbednosti
Iako su nadležnim institucijama u Beogradu podnete krivične prijave, nikada nije pokrenut postupak protiv počinilaca masakra nad pripadnicima JNA u Tuzli.
SAHRANA U BIJELJINIU Bijeljini su 15. maja 2002, uz najviše vojne počasti, sahranjeni posmrtni ostaci 30 neidentifikovanih vojnika bivše Jugoslovenske narodne armije koji su ubijeni na isti dan deset godina ranije u Tuzli, prilikom povlačenja iz tog grada. Posmrtni ostaci ubijenih vojnika, čiji identitet, uz sve napore, nije bilo moguće utvrditi, ekshumirani su iz jedne masovne grobnice u Tuzli, a sahranjeni u novoizgrađenu spomen-kosturnicu sa velikim mermernim krstom i spomen-pločom, na kojoj je uklesano: "Ova humka mučenika sveta je kao zemlja srpska". I dok su majke, koje ne znaju gde su grobovi njihovih sinova, zavijene u crninu i neutešni, iskonski bol, naricale u Bijeljini, Petrovu, Zvorniku, na Majevici, Ozrenu, u Srpskoj i Jugoslaviji, u Tuzli je slavljena "pobeda nad fašizmom".
Bivša vlast Slobodana Miloševića aktivno je radila na tome da se zločini nad Srbima prećutkuju. Nedavno su prvi put učinjeni konkretni koraci da se izvršioci masakra u Tuzli privedu pravdi.
Simptomatično je to što se, dok se u Zagrebu pričalo o hrvatskim žrtvama, a u Sarajevu o muslimanskim, u Beogradu govorilo o Srbima koji su počinili te zločine, dok srpske žrtve uglavnom nikoga nisu zanimale.
Dobar deo osumnjičenih za pokolj vojnika JNA u Tuzli i danas obavlja vrlo visoke funkcije u toj opštini, kao i u zajedničkim organima BiH. Jedan od njih je i Željko Knez, koji je proteklih godina živeo u Hrvatskoj, a kojeg je "zlatni ljiljan" Željko Komšić odlučio da vrati u domovinu. I to ni više ni manje nego u svoj kabinet u Predsedništvu BiH, kao savetnika za pitanja dijaspore i demobilisanih pripadnika Oružanih snaga.
Masakr nedužni vojnika JNA u Tuzli direktno je prenosila TV FS-3, a sve je komentarisao Zlatko Dukić, koji danas u Tuzli glumi velikog demokratu i komentatora na tuzlanskim televizijama, kojima je Regulatorna agencija za komunikacije (RAK) kapom i šakom delila dozvole za emitovanje, nagradivši ih tako za "medijsko junaštvo" na početku rata u Tuzli. Tuzlanski mediji su miljenici RAK-a, koji su široki medijski prostor kontaminirali pričama o "četnicima" i "srpskim zlotvorima". U tome prednjači Salih Brkić, čija se nečasna uloga u antisrpskoj harangi vešto sakriva. Dok se, recimo, Radio Doboj ne čuje ni u čitavom gradu, dotle se takozvani Radio Kanton proširio na čitavu severoistočnu Bosnu i šire, sa masom snažnih predajnika, kojima pokriva medije u RS i neviđeno medijski zagađuje etar.
Srpski vlastodršci u "zajedničkim" organima BiH mudro ćute, a kliku medijskih mućkaroša predvodi Branko Dokić, koji nijednom nije progovorio o ogromnom debalansu u snazi radio i TV stanica u Federaciji, odnosno u RS. Planine i brda u FBiH načičkani su predajnicima, dok na celom Ozrenu imaju samo dva - po jedan radio i TV predajnik, mizerne snage. Time se muslimani, preko RAK-a, svete Ozrencima i časnoj ulozi Srpskog Radio Ozrena, koji im u toku rata nije dao oko da otvore i koji je mudrim medijskim delovanjem do srpske izdaje na Ozrenu na svoj način sprečavao okupaciju ove legendarne planine.