Na današnji dan - 18. jun

Na današnji dan - 18. jun
rts




1155. - Nemačkog kralja Fridriha I Barbarosu za rimskog cara je krunisao papa Hadrijan IV.

1429. - Francuske snage pod vođstvom Jovanke Orleanke i vojvode od Alensona su kod Patea sustigle i porazile engleske trupe koje su se povlačile posle neuspele opsade Orleana.

1583. - U Londonu je izdata prva polisa životnog osiguranja na svetu.

1812. - Rođen je ruski pisac Ivan Aleksandrovič Gončarov, koji je sjajnim stilom opisao stagnaciju, mrtvilo i parazitizam ruskog plemstva polovinom 19. veka.


1812. - Kongres SAD je usvojio deklaraciju o objavi rata Velikoj Britaniji zbog nametnutih trgovinskih ograničenja.

1815. - Britanska armija feldmaršala Artura Velzlija, vojvode od Velingtona i pruske snage feldmaršala Gebharda Leberehta fon Blihera su kod Vaterloa u Belgiji potukle vojsku francuskog cara Napoleona I Bonaparte. Poraz je primorao Napoleona da 22. juna drugi put abdicira, posle čega je zatočen na ostrvo Sveta Jelena u Atlantiku, gde je umro 1821.

1823. - Posle gušenja ustanka protiv njegove vladavine i gubitka Brazila 1822, kralj Žoao VI je poništio portugalski ustav, na čije ga je proglašenje prisilio pritisak građanske revolucije koja je planula 1820.

1853. - Umro je srpski pisac Branko Radičević, romantičarski lirski pesnik mladosti, ljubavi i patriotskog zanosa. Kao oduševljeni pristalica jezičke reforme Vuka Stefanovića Karadžića, prvi je počeo da peva na narodnom jeziku i u duhu srpske narodne poezije i pesničkim slobodama označio prodor u novu epohu. Školovao se u Zemunu, Sremskim Karlovcima, Temišvaru i Beču, gde je studirao prava i medicinu i ušao u najuži krug Karadžićevih pristalica i prijatelja. Njegovi posmrtni ostaci su 1883. preneti iz Beča i sahranjeni na Stražilovu.

1868. - Rođen je mađarski ratni zločinac admiral Mikloš Horti, koji je od 1920. do 1944. diktatorski vladao na čelu profašističkog režima s titulom „kraljevski regent Mađarske”.

1881. - Rusija, Austrija i Nemačka su potpisale tajni savez „Ligu tri cara”.

1882. - Rođen je bugarski revolucionar i državnik Georgi Mihajlovič Dimitrov, vođa i jedan od tvoraca Komunističke partije Bugarske, prvi predsednik bugarske vlade posle Drugog svetskog rata, generalni sekretar Kominterne od 1935. do 1943.

1884. - Rođen je francuski političar Eduar Dalađe, potpisnik Minhenskog pakta s nacističkom Nemačkom 1938, kojim je Adolfu Hitleru omogućeno da okupacijom Sudeta rasparča Čehoslovačku.

1928. - Norveški polarni istraživač Rual Amundsen, prvi čovek koji je osvojio Južni pol, nestao je tokom leta avionom iznad Severnog ledenog okeana. Ka Severnom polu je poleteo u pokušaju da pronađe nestalu italijansku ekspediciju i očito je poginuo u avionskoj nesreći.

1936. - Umro je ruski pisac Aleksej Maksimovič Pješkov, poznat kao Maksim Gorki, utemeljivač socijalističkog realizma.

1940. - Francuski general Šarl de Gol je u Drugom svetskom ratu iz Londona uputio radio poruku zemljacima da se odupru okupaciji nacističke Nemačke i objavio da je on vođa „slobodnih Francuza”.

1940. - Nemci su u Drugom svetskom ratu zauzeli stateški značajnu francusku luku Šerbur.

1942. - Rođen je engleski muzičar Pol Mekartni, član engleskog vokalno-instrumentalnog kvarteta „Bitlsi”, koji su šezdesetih godina 20. veka postali najpopularniji rok sastav svih vremena.

1953. - Proglašena je Republika Egipat s generalom Mohamedom Nagibom kao predsednikom. General Nagib bio je vođa pobune kojom je 1952. s vlasti zbačen kralj Faruk.

1965. - Vazduhoplovni vicemaršal Ngujen Kao Ki, američki štićenik, preuzeo je vlast kao premijer Južnog Vijetnama i pozvao na odlučniji rat protiv oslobodilačkog pokreta Vijetkong.

1968. - Britanski Dom lordova je odbacio odluku laburističke vlade o sankcijama protiv režima bele manjine u Rodeziji.

1975. - Ubici kralja Saudijske Arabije Fejsala u martu 1975, kraljevom sinovcu princu Fejsalu Musaidu, javno je odrubljena glava ispred palate vlade u Rijadu.

1979. - U Beču su Leonid Iljič Brežnjev i Džimi Karter potpisali sporazum „SALT 2” o ograničenju strateškog nuklearnog naoružanja.

1987. - Izrael je osudio odluku poglavara Rimokatoličke crkve pape Jovana Pavla II da primi u audijenciju predsednika Austrije Kurta Valdhajma, umešanog u ratne zločine nacista u Drugom svetskom ratu.

1993. - Savet bezbednosti UN odobrio je slanje 7.600 „plavih šlemova” u šest gradova u bivšoj Bosni i Hercegovini.

1996. - Savet bezbednosti UN je stavio van snage zabranu izvoza teškog naoružanja bivšim jugoslovenskim republikama.

1996. - Benjamin Netanjahu je preuzeo dužnost premijera Izraela kao najmlađi šef vlade u istoriji te zemlje, posle izborne pobede njegove desničarske koalicije.

Umro Abdul Kasim ibn Abdallah - Muhamed


18. lipnja - Abdul Kasim ibn Abdallah - Muhamed - rođen je 20. travnja 570., a umro 18. lipnja 632. godine.
Kada je Muhamed napunio 40 godina, ukazao mu se arkanđeo Gabrijel - to jest Džibril - u ljudskom obličju, pa mu stojeći stopalima na rubu neba reče: O, Muhamede, ti si poslanik Alahov!
Muhamed se nakon toga prosvijetlio pa počinje propovijedati vjeru u jednoga, svemogućeg boga, Alaha, u pravdu i milosrđe. Abdul Kasim ibn Abdallah, kasnije nazvan Muhamed, što znači hvaljeni, rođen je prema muslimanskoj predaji uoči pojave Venere na nebu, dvanaestog dana rabana al-avala godine slona, u trgovačkoj obitelji. Povjesničari su uskladili mišljenja da je to prema kršćanskom kalendaru vjerojatno 20. travnja 570. godine poslije Krista. U to doba Arapi su bili slab razjedinjen nomadski narod koji su godinama pokoravali Perzijanci, Etiopljani i drugi narodi. U djetinjstvu Muhamed putuje s trgovačkim karavanama i upoznaje arapsku, ali i židovsku i kršćansku kulturu i religiju. S 24 godine oženio se bogatom i znatno starijom udovicom Hadidžom. Od toga doba često se povlači u usamljene pećine i brda te meditira.
U Muhamedovim vizijama Hadidža prepoznaje Božju objavu, pa Muhamed počinje širiti vjerovanje u jedinog boga Alaha, a kako je prema legendi bio nepismen, diktira stihove koji će činiti muslimansku svetu knjigu Kur'an. Nakon deset godina propovijedanja u Meki, Muhamed je okupio tek šačicu sljedbenika, ali zato brojne neprijatelje koji će ga 16. lipnja 622. prisiliti na bijeg u Jatrbu, kasnije nazvanu Medina. Taj događaj nazvan je hidžra, a smatra se prijelomnicom u prodoru islama. U Medini skupina muslimana oko Muhameda brzo raste pa prorok donosi ustav i počinje borbu protiv nevjernika iz Meke, koja se pretvara u pravi osvajački rat. Osam godina nakon hidžre muslimani su pokorili i priveli vjeri velik dio Arapa, a Muhamed se vratio u Meku kao svjetovni i duhovni poglavar. Stvara se centralistička država u kojoj monoteizam i vjersko jedinstvo prerasta u pokret i strašnu rušilačku i osvajačku silu. Utemeljitelj islamske vjere, prorok Muhamed, umro je 18. lipnja 632. Samo nekoliko desetljeća nakon njegove smrti arapska je država spremna zagospodariti Azijom, Afrikom i Europom, sve do Afganistana i Španjolske.

NA DANAŠNJI DAN : Zločini nad Srbima u BiH i Hrvatskoj

Srbe ubijali noževima i tupim predmetima

Povodom 15 godina od stradanja Srba, stavljamo na raspolaganje dokumentaciju o licima srpske nacionalnosti koja su ubijena u masovnim pokoljima juna 1992. Pozivamo čitaoce da pomognu u otkrivanju zločina i dopuni podataka koje saopštavamo i kompletiranju dokumentacije Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom. Nijedan od ovih zločina učinjenih nad Srbima u Bosni i Hrvatskoj do danas nije procesuiran niti u Hagu, niti pred sudovima BiH


Glavatičevo, višenacionalno, ali pretežno muslimansko selo u opštini Konjic (Srba 70, Hrvata 70, muslimana 381, Jugoslovena 13). Napad na srpski deo sela izvršen je 18. juna 1992. Organizatori i neposredni učesnici u napadu bili su naoružani muslimani i Hrvati opštine Konjic i okolnih naselja i opština, pripadnici Armije BiH. Žrtve napada bila su isključivo Srbi iz Glavatičeva i izbeglice iz sela Blace, od kojih su mnogi ubijeni na obali reke Račice i na veoma svirep način: noževima i tupim predmetima. Veoma malom broju žrtava život je oduzet vatrenim oružjem. Oni koji su preživeli pohvatani su i oterani u okolne logore u kojima su potom mnogi stradali. Srpska imovina i njihova stoka su opljačkani i od tada se nalaze u muslimanskim i hrvatskim selima, a ostatak je uništen razaranjem i paljevinom. I ovo selo konjičke opštine je, kad je reč o srpskom stanovništvu, od 18. juna 1992. etnički očišćeno.
Žrtve: 1) Slobodan (Rajko) Kuljanin, 1974; 2) Milovan (Svetko) Kuljanin, 1937; 3) Rajko (Perko) Kuljanin, 1936; 4) Vojo (Stojan) Kuljanin, 1942; 5) Milutin (Stojan) Kuljanin, 1944; 6) Radoslav (Milovan) Kuljanin, 1975; 7) Vojo (Mišo) Kuljanin, 1972.
Željeva, srpsko selo (Srba 336, Jugoslovena 2, ostalih 2) u opštini Banovići, napale su 19. juna 1992. oružane formacije Drugog korpusa Armije BiH, regrutovane uglavnom iz muslimanskih i hrvatskih naselja Banovića i okolnih opština. Posle napada i zauzimanja sela ubijeno je pet civila Srba, a veliki broj njih odveden je u zloglasni logor koji se najvećim delom nalazio u zapuštenim podrumskim prostorijama nekadašnje Železničko-transportne radne organizacije "Banovići". Pokretna imovina i hrana ubijenih, zatvorenih i izbeglih Srba opljačkana je, stoka odvedena u sela napadača, a nepokretna imovina, oko 120 kuća i duplo više ostalih objekata, razoreni i spaljeni. Selo je etnički očišćeno od srpskog stanovništva.
Žrtve: 1) Nikola (Trifko) Đurić, 1950; 2) Ilija (Stanoje) Gajić, 1945; 3) Vlado (Marjan) Lazić, 1971; 4) Zagorka Stankić; 5) Slobodan (Slobodan) Blagojević Manja, 1958.
Simin Han, jedno od najvećih, ali etnički mešovitih, sela u opštini koje se nalazi na prilazu, odnosno perifernim delovima Tuzle iz pravca Bijeljine, (Srba 1.191, muslimana 504, Hrvata 120, Jugoslovena 355, ostalih 147) napadnuto je 19. juna 1992. Posle veoma žestokog višednevnog granatiranja, napad su izvele jedinice Armije BiH, sastavljene od boraca muslimana i Hrvata pripadnika Drugog korpusa sa područja tuzlanskog regiona kojim je komandovao Željko Knez. U napadu je ubijeno više lica srpske nacionalnosti, a preživeli meštani Srbi gotovo bez igde ičega, spasavajući gole živote, posebno živote svoje dece, izbegli su prema slobodnoj srpskoj teritoriji i uglavnom susednoj Bijeljini. NJihova imovina je opljačkana, a stambeni objekti i ostale zgrade razoreni i spaljeni.
Žrtve: 1) Đorđije (Timotije) Sekulić, 1941; 2) Savo Sekulić; 3) Cvijan (Vaso) Savić, 1952; 4) Jezdimir (Petar) Jeftić, 1952; 5) Božidar (Radovan) Rikić, 1960; 6) Borisav (Pero) Simić, 1954; 7) Cvijan (Cvjetko) Kostadinović, 1949; Ilija (Vasilije) Ivković (ili Ivanković), 1940; 9) Vladimir (Pero) Bogdanović, 1969. i, prema još neproverenim svedočenjima, ubijeno je i nekoliko članova porodica LJubojević, Macanović i Strahilović, čija imena i mesto pokopa još nisu poznati.

.